مطالعه تطبیقی فرم، تکنیک و کاربرد سفالینه‌های منطقۀ نیشابور در دورۀ سامانی با تولیدات منطقۀ چانگشا در دورۀ تانگ

< p>< p>قرار گرفتن نیشابور در مسیر یکی از شاهراههای جادۀ ابریشم، ارتباط این منطقه را با فرهنگ­های دیگر برقرار می­کرد؛ به طوریکه محصولات هنری نیشابور از یک سو (بیششتر از بًعد فنی و تکنیکی) متاثر از شیوه­های شرق به ویژه چین بوده و از سوی دیگر به لحاظ شکل­های تزئینی و اندیشه­های حاکم بر آن، وابسته به سنت­های ایرانی  و نیز مراکزی مانند دمشق، بغداد و سامرا بوده است. این پژوهش با رویکردی تطبیقی و با هدف شناساییِ شکل­هایِ تاثیرپذیری تولیدات نیشابور در دوران عباسی از سفالینه­ها و سرامیک­های هم عصر آن در چین انجام گرفته است. بر این اساس و با فرض تاثیرپذیری آثار سفالی نیشابور از محصولات وارد شده از چین (به طور خاص منطقۀ چانگشا به عنوان مرکز عمدۀ تولید و صادرات سرامیک­های لعاب­دار در آن زمان)، محصولات لعابدارِ این دو منطقه بر مبنای چهار متغیر شکل، تکنیک، کاربرد و تزئین مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان­دهندۀ این مسئله است که محصولات این دو منطقه دارای تشابهات تکنیکی و کاربردی بوده و عمدۀ تفاوت آنها را می­بایست در نوع و کیفیت بالای تزئینات در تولیدات نیشابور جستجو نمود؛ که علت اصلی این مسئله، یکی تفاوت­های الگوهای تجسمی و تصویریِ در فرهنگِ  و منطقه و دیگر تمایزِ شیوه­های تولید با توجه به اهداف تولیدکنندگان دو منطقه می­باشد.  

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: آثار سفالی ، نیشابور ، چانگشا ، سبک تزئین ، دوره عباسی