واکاوی عناصر و نمادهای تاثیرگذار بر حس تعلق در معماری سنتی (نمونه موردی: دوره صفویه)

نمادها در طول تاریخ برای اندیشیدن و پی بردن به اصلت وجود فلسفه پیدایش قرار گرفته است و انسان جهت رهایی از کوته نظری فرهنگی به نمادهای پذیرفته شده متوسل شده است. گرایش به کاربرد نماد، نشانه و رمز همواره با نوع بشر همواره همراه بوده است. در جامعه ی امروزی دیگر کمتر بستری را می توان یافت که در آن نشانی از نمادها و نشانه ها نباشد زیرا که نماد و نشانه برای بروز و ظهور، بستری جز ذهن خلاق خالق خود نمی طلبد. میزان کاربرد نما و مشانه در جایگاه های مختلف و گستردگی و تنوع و اقسام آن از جمله مواردی است که همواره بر پیچیدگی کشف معنای حقیقی آن افزوده است و این شناخت نادرست همواره تنگنای این ارتباط بوده است.

کلیدواژه ها:

نماد شناسی ، صفویه ، معماری سنتی ، حس تعلق ، معماری معاصر