ارزیابی ابعاد کیفیت محیط شهری در بافت های فرسوده (مقایسه موردی: محله های بالا کفت و لب آب شیراز)

اندازه گیری میزان کیفیت محیط، پیچیده و متاثر از مجموعه عوامل فراوانی است. مبحث کیفیت در محیط های سکونتی خاص هم چون بافت های فرسوده شهری به واسطه برخورداری این سکونت گاه ها از ویژگی هایی هم چون سطح بالای تراکم جمعیتی و ساختمانی تمرکز در محیطی بعضا فاقد ارتباطی ارگانیک با ساختار شهر، دارای حساسیت و پیچیدگی مضاعفی نسبت به سایر بافت های شهری است. بدین منظور پژوهش حاضر سعی بر آن دارد تا با بررسی ادبیات موجود پیرامون کیفیت های محیطی، عوامل کلیدی موضوع را استخراج کرده و به تحلیل آن ها در بافت های فرسوده محلات بلا کف و لب آن بپردازد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی است و یک پژوهش توصیفی- تحلیلی به حساب می آید، به منظور جمع آوری اطلاعات در این تحقیق از روش کتابخانه ای- اسنادی و مطالعات میدانی استفاده شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که در مجموع سطح رضایت عمومی شهروندان ساکن دو محله بالاکفت و لب آب در رابطه با کیفیت محیط شهری منطقه، نسبتا پایین می باشد. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر این واقعیت است که کیفیت محیط محله بالاکفت در سطح بالاتری نسبت به محله لب آب قرار دارد.

کلیدواژه ها:

کیفیت محیط شهری ، بافت فرسوده ، محله بالا کفت ، محله لب آب ، شیراز