بررسی کیفیات مرتبط با لبه شدن مساجد بعنوان جداره شهری و نشانه شناسی آن در شهر (نمونه موردی مساجد معاصر شهر تبریز)

مسجد به عنوان یک فضای معنوی در بطن شهری از عوامل هویت بخش به شهرهای اسلامی می باشد. جداره بیرونی مساجد به عنوانلبه های شهری علاوه بر وظیفه دعوت کنندگی و مقدمه چینی در جهت ورود به یک فضای معنوی دارای کیفیت های مطلوب درجهت نشانه شدن می باشد . در این پژوهش با استناد به معیار ها و شاخصه های کوین لینچ به بررسی سیر تحول لبه مساجد در دورانمعاصر به عنوان نشانه های شهری پرداخت می کنیم. یافته ها حاکی از آن است که مساجد از ابتدای دوره قاجار تا پهلوی دوم تحتتاثیر تفکرات آن دوره ها به سمت سادگی و عدم نشانه شدن در شهر حرکت کرده اند که این امر در دوره جمهوری اسلامی کم رنگشده است و مساجد بعنوان نشانه های شهری دارای اهمیت گشته اند.

کلیدواژه ها:

مسجد ، نشانه ، معماری معاصر ، لبه شهر