امکان سنجی خلق بناهای عمومی با شیوه بیونیک با تأکید بر منابع طبیعت گیاهی استان خوزستان

انسان ها از بدو خلقت با طبيعت در ارتباط بوده اند. و از آنجا كه موجوداتی اجتماعی و كنجکاو در تعامل با طبيعت بوده، دست به ساختسازه هایی زدند كه با الهام ازاعماق طبيعت و به سبب تحقيقات زیستی و آشنایی با روش الگوبرداری فرمی، ساختاری، آناتومی واستفاده از هندسه های متفاوت طبيعی و ابزارهای فنی و مدرن ساخت خود، در بناهای عمومی و آثارمعماری قابل مشاهده شده میباشند. بيونيک یا طبيعت الگو، رویکردی است كه برای خلاقيت و نوآوری در طراحی های معماری از طبيعت الهام می گيرد. در دورانپست مدرن بالاخص از اوایل قرن بيستم و یکم ميلادی به بعد، معماران بين المللی صاحب نامی همچون، وینسنت كاله بات، سانتياگوكالاتراوا و تيم معماری ماریا رزا سرورا و خاویر پيوز، با الهام و بهره تؤامان از طبيعت و تکنولوژِی، اقدام به طراحی بناهایی عمومیمختلفی كرده اندكه غالب این بناها به مرحله ساخت و بهره برداری نيز رسيده است. در تمدن ها و فرهنگ های خوزستان از عهدباستان تا دوره ی معاصر، با در دسترسی به منابع طبيعی و پوشش گياهی متنوع و متناسب با اقليم گرم، قادر به خلق معماری و سازههایی مطابق با شرایط اقليمی شده اند، كه ضمن همسازی و تعامل با طبيعت، جزء شاهکارهای سازه و معماری بومی جهان محسوبمی شوند.در این مقاله سعی شده است كه با بررسی پتانسيل گياهان بومی خوزستان بالاخص گياه نی، درختان نخل و كهور، امکانخلق بناهای عمومی با شيوه بيونيک با تاكيد بر این منابع گياهان بومی مورد تحليل قرار گيرد.در این پژوهش از روش تحقيقی توصيفیتحليلی با استفاده از منابع كتابخانه ای مانند كتابخانه های دانشگاهی ، تخصصی و عمومی و استفاده از وبسایت های اینترنتی علمیوتخصصی بهره گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

شیوه بیونیک ، بناهای عمومی ، خوزستان ، طبیعت گیاهی خوزستان