The Meaning-Making of the Children's Drawings as a Manifestation of their Visual Literacy Competence

این پژوهش با هدف بررسی چگونگی انتقال معنا توسط کودکان ازطریق توانش سواد دیداری با رویکرد قوم‌نگاری انجام شد. به این منظور 32 کودک پسر ایرانیِ 6 و 7 ساله، طی شش جلسۀ کلاسی و حین فعالیت‌های یادگیری‌شان که شامل نقاشی بود، مورد مشاهده قرارگرفتند. نقاشی‌های کودکان براساس چارچوب نظری دستور دیداری کرِس و ون لیوون (1996) مورد بررسی قرارگرفت. به منظور توصیف تجربیات و مشاهداتِ پژوهشگر هنگام شرکت در کلاس‌ها، یادداشت‌های میدانی او مورد استفاده قرارگرفت. علاوه بر آن، از توصیف کودکان از نقاشی‌های خودشان به‌عنوان مدارک تکمیلی در تحلیل استفاده شد. نتیجۀ بررسی‌ها نشان داد کودکان با استفاده از انواع منابع دیداری مانند گفتگو، متون نوشتاری، ژست‌ها و اشیا، به خلق معنی اندیشگانی، بینافردی و متنی پرداختند. علاوه بر این، هرچند هر نقاشی به گونه‌ای منحصر به فرد و براساس علایق گوناگون خلق شده بود و بافت خاصی را برای ساختارها و فرم‌های دیداری فراهم آورده بود، برخی ویژگی‌ها ازجمله استفاده از فضا و قاب‌بندی خطی، خط‌های مورب، شکل‌های منحنی، فرم نمایه و وضعیت مایل بدن، در معناسازی اکثر کودکان قابل مشاهده بود. یافته‌های این پژوهش ضمن آنکه کاربرد آموزشی و عملی دارد، می‌تواند معلمان و کارورزان را در جهت ارتقای سواد دیداری کودکان یاری کند.

کلیدواژه ها:

Visual Literacy ، Drawing ، Meaning-making ، Visual Grammar ، Textual Meaning