بررسی مقایسهای رویکرد شاعران معاصر به مظاهر شهر و زندگی شهری از مدرنیته تا پستمدرنیته
محل انتشار: مجله ادبیات پارسی معاصر، دوره: 10، شماره: 1
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 260
فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PARSI-10-1_007
تاریخ نمایه سازی: 4 آذر 1399
چکیده مقاله:
با گسترش صنعت و تکنولوژی، ماهیت شهر و زندگی شهری همچون سایر جنبههای زندگی بشر دگرگون شد. شهر مدرن، از سویی نویددهندۀ حیاتی نوین با جاذبههای بیشمار، و از سوی دیگر پدیدهای بیریشه و تشویشزا تلقی میشود. با گذر کمتر از یک سده و فراگیری اندیشۀ پستمدرن، شهرهایی فارغ از مرزبندیهای مستحکم بنا شدند که در ادبیات معاصر، نقشی تعیینکننده در بیان کیفیت فلسفۀ زندگی ایفا میکنند. در ایران پس از مشروطه، زیست-جهان شهر نمود برجستهای در ادبیات داشته است؛ چه به صورت واکنشی و چه بازتابی از جهان امروز. جستار پیش رو در پی آن است که با بررسی مقایسهای رویکرد شاعران معاصر ایران به مظاهر تمدن و زندگی شهری، جایگاه و نقش پدیدۀ شهر را در حرکت شعر معاصر از مدرنیسم به پستمدرنیسم آشکار سازد. نتایج بررسیها از این قرار است که شاعران رمانتیک اولیه، تحوّل و گسست حاصل از تجدّد را برنتابیده و رویکردی تقابلی- نوستالژیک اتخاذ کردهاند. این موضع در شعر شاعران پسین تعدیل میشود و زانپس مظاهر زندگی شهری، دستمایۀ معناپروری و انتقاد میشود. شاعران پستمدرن اما، با گذر چند دهه به حیات شهری خو کرده و آن را چون بخشی ناگزیر از زندگی و گاه یگانه با خویش تلقی میکنند؛ بدین جهت شعر پستمدرن متأثر از نگرشی انتقادی-التزامی به زندگی شهری است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
قدسیه رضوانیان
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
هدی کجوری
دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران