استقرار بهینه نواحی مجزا در شبکه‌های توزیع آب با استفاده از تئوری گراف

برای بهره‌برداری بهتر از شبکه‌های توزیع آب توصیه می‌شود که شبکه‌های موجود به نواحی مجزا تبدیل شود. به‌دلیل پیچیدگی شبکه‌های قدیمی، تبدیل این شبکه‌ها به نواحی مجزا، پرهزینه و حساس است. در پژوهش حاضر مدلی ارائه شد که با استفاده از تئوری گراف و نرم‌افزار شبیه‌سازی هیدرولیکی EPANET، تبدیل شبکه‌های قدیمی به نواحی مجزا را به‌صورت بهینه انجام می‌دهد، به‌صورتی که ضمن رعایت حداقل فشار مورد نیاز گره‌ها، تعداد لوله‌های رابط بین نواحی مجزای پیشنهادی حداقل‌ باشد. حداقل بودن تعداد لوله‌های رابط، باعث حداقل شدن هزینه برای دبی‌سنج‌های مورد نیاز می‌شود. مدل ارائه شده برای تعیین نواحی مجزا برای شبکه توزیع آب پولاکیس با 50 لوله و 30 گره در حالت‌های مختلف هیدرولیکی و همچنین برای شبکه واقعی آب شهر بوشهر با حدود 3740 گره و 3980 لوله به‌کار گرفته شد. نتایج خروجی نشان داد که مدل ارائه شده، توانایی طراحی شبکه‌های آب موجود به نواحی مجزا را با رعایت قیدهای هیدرولیکی به‌صورت بهینه دارد.

کلیدواژه ها:

نواحی مجزا ، تئوری گراف ، مدیریت نشت ، شبکه توزیع آب