بررسی و تبیین نقش میانجی کاربرد دانش در رابطه بین شیوه های مدیریت دانش و نوآوری (مورد مطالعه: شرکت ملی صنایع پتروشیمی)

عصر حاضر، عصر اقتصاد دانش محور نامیده شده است. در این دوران توجه مدیران سازمانها به مقوله هایی همچوندانش و خلاقیت بیشتر جلب شده است و در پی آن انسان های دانش گرا نسبت به انسان های عمل گرا اهمیت بیشتری پیداکرده اند، دانش آفرینی اهمیت بسیاری در ایجاد انعطاف پذیری و نوآوری در یک سازمان دارد چراکه دانشی که در تملک یکسازمان قرار دارد آن سازمان را در جهت ایجاد نوآوری های سازمانی یاری می کند یعنی دانش آفرینی به عنوان اولین کارکردمدیریت دانش ارتباط نزدیكی با نوآوری دارد. علیرغم افزایش علاقه به مدیریت دانش و نوآوری، مطالعات بسیار محدودیشواهد تجربی در رابطه با شیوه های مدیریت دانش با نوآوری در سطح سازمان ها، به ویژه در کشورهای درحال توسعه ارائهکرده اند. هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی کاربرد دانش در رابطه بین شیوه های مدیریت دانش و نوآوری است. براساستئوری های مربوطه، الگویی برای این پژوهش در نظر گرفته شده و متعاقباً دو فرضیه ارائه می شود. روش اجرای پژوهش حاضرتوصیفی و طرح پژوهش همبستگی از نوع معادلات ساختاری است. جامعه آماری این تحقیق را مدیران پایه و میانی و عالیشاغل با سمت های سازمانی رتبه ی A تا D شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران جمعاً 155 نفر تشكیل میدهند که براساس فرمول کوکران 102 نفر از آنان به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شده و پرسشنامه بین آنها توزیع گردید. جهت تحلیل داده های پژوهش از نرم افزارهای SPSS 23 و SmartPLS 2، از آزمون تحلیل عاملی تأییدی برای تعیین تناسب مدل اندازه گیری و از مدلیابی معادلات ساختاری جهت بررسی برازش مدل پژوهش استفاده گردید. یافته های تحقیق حاکی از آن است که بین ابعاد مدیریت دانش و نوآوری ارتباط معنی دار است و این ارتباط با توجه به ضرایب مسیر تأثیر مثبت ومستقیم دارد؛ و همچنین تجزیه وتحلیل داده های حاصل از روش بوت استرپ؛ نشان میدهد که ابعاد مدیریت دانش از طریقکاربرد دانش روی نوآوری اثر می گذارد.

کلیدواژه ها:

کاربرد دانش ، شیوه های مدیریت دانش ، نوآوری و شرکت ملی صنایع پتروشیمی