بررسی و تبیین علل ایجاد خودشیفتگی در رفتار فردی کارکنان و راهکارهای غلبه برآن

یکی از مسائل و معضلاتی که ما در ارتباطات و مراودات روز مره خود با فرد دیگری در زندگی شخصی، سازمانی و درکل جامعه با آن مواجه می شویم، "خود شیفتگی" طرف مقابل می باشد. جرستاد (۱۹۹۶) بیان می کند که خودشیفتگیریشه در واژه یونانی نارسیس دارد. نارسیس پسری بسیار زیبا بود که تصویر خود را در آب دید و شیفته خود شد و سرانجاماین عشق دست نیافتنی منجر به مرگ او شد، یعنی آشفتگی و اختلال در حیات برایش به ارمغان آورد، چرا که شیفتگیبیش از حد به خود جایی برای عشق ورزیدن به دیگران باقی نمی گذارد. هاولاک الیس اولین کسی بود که افسانه نارسیسرا در روانشناسی بالینی مطرح کرد و از واژه نارسیس استفاده نمود. بعد از وی فروید برای اولین بار از واژه خود شیفته درکارها و مقالاتش بهره جست [۱]. از نگاه اسلامی نیز از عجب و خود پسندی (خود شیفتگی) به عنوان صفتی مذموم یادشده است. پژوهشگران در این پژوهش سعی می کنند برخی از عوامل و علل بروز خود شیفتگی و تاثیر آن بر رفتارسازمانی و راهکارهای حل این مشکل را با توجه به مطالعات صورت گرفته پیشین تبیین نمایند. فرد خودشیفته دارایخصیصه های گوناگونی میباشد، از جمله: تحقیر و تخریب دیگران، عدم توانایی در برقراری ارتباطات موثر با دیگران، اصراربر تصمیمات اشتباه، پرخاشگری و خشم، عدم توانایی در درک دیدگاه ها و نظرات دیگران، اهمیت ندادن به سایر نظرات و... . سوال این است که علل بروز این رفتار چیست؟ چه زیان هایی به فرد خودشیفته وارد می شود؟ راهکارهای غلبه برخود شیفتگی چیست؟ آنچه مسلم است با توجه به ابعاد گوناگون شخصیت انسان و پیچیدگی های موجود درآن، ظهورهریک از خصیصه های ذکر شده بالا در مورد فرد خود شیفته می تواند عوامل مختلفی داشته باشد، لکن پژوهشگران درنظر دارند آنها را از منظر ارتباط آنها با صفت "خودشیفتگی" مورد بررسی قرار داده و به سوال های اشاره شده پاسخ دهند.

کلیدواژه ها:

خود شیفتگی ، رفتار سازمانی ، ارتباطات