نگرش انفسی یا آفاقی به خداوند از دیدگاه دو فیلسوف الهی: علامه سید محمد حسین طباطبایی و گابریل مارسل

انفسی به معنای درونی و خودی بودن است و آفاقی بودن به معنای دیگری و شیء بودن است. فلاسفه همواره نگاه آفاقی به خداوند و هستی داشته اند اما در دو قرن اخیر و با ظهور مکتب اگزیستانسیالیم سنت رایجی فلسفی که آفاقی است مورد انتقادقرار گرفت و با ظهور متفکرانی چون کی یر کگور و بوبر و ... به سمت فلسفه الهی از نوع خودی گام برداشت که در تفکرات گابریل مارسل این نگاه به هستی و خداوند به اوج خود رسید. این مثاله به شیوه توصیفی –تحلیلی نگاشته شده است و بیان می دارد: علامه طباطبایی در برخی مسائل فلسفی مانند براهین اثبات وجود مطلق که به اثبات خداوند پرداخته است، رویکردی انفسی در اثبات خداوند و هستی دارد مانند منحصر دانستن وجود مطلق در خداوند و وجود رابطی بودن همه جهان در ارتباط با وجود مستقل خداوند و وحدت شخصی وجود. گابریل مارسل نیز با طرح مسائلی چون عشق، امید، وفا و راز هستی، به تجربه شخصی در باب اثبات خداوند قائل است و البته این تجربه شخصی قابل مشارکت با دیگر مردم است. وی در صدد اثبات خداوند از درون نفس خود انسان می باشد.

کلیدواژه ها:

آفاقی ، انفسی ، فیلسوف الهی ، رویکرد درونی ، تجربه شخصی