تأثیر توسعه مالی بر نابرابری درآمد در ایران

در این پژوهش، با کنترل نمودن اثر منحنی کوزنتس، نقش توسعه مالی در نابرابری درآمد برای ایران با استفاده از داده های مربوط به دوره زمانی 1395-1361 بررسی میشود. برای این منظور، نسبت نقدینگی به توليد ناخالص داخلی و نسبت اعتبارات اعطایی به بخش خصوصی به توليد ناخالص داخلی به عنوان شاخصهای توسعه مالی و ضریب جينی به عنوان معيار نابرابری درآمد در نظر گرفته شده اند. نتایج حاصل از برآورد مدلهای تجربی با استفاده از رویکرد خودرگرسيونی با وقفه های توزیعی ARDL نشان می دهند که در بلندمدت، با ارتقاء سطح توسعه مالی، نابرابری درآمد با نرخ فزایندهای کاهش می یابد. به عبارت دیگر، یک ارتباط معکوس غيرخطی ميان نابرابری درآمد به عنوان متغير وابسته و توسعه مالی به عنوان متغير توضيحی وجود دارد؛ضمناً، چنين نتيجه ای به انتخاب شاخص توسعه مالی حساسيت ندارد. بر این اساس، فرضيه ی گرین وود- جوانویک دال بر وجود رابطه ی -Uوارون شکل ميان نابرابری درآمد و توسعه مالی برای ایران رد میشود. علاوه بر این، یافته های تجربی نشان میدهند که فرضيه منحنی کوزنتس مبنی بر ارتباط -Uوارون شکل ميان نابرابری درآمد به عنوان متغير وابسته و رشد اقتصادی )توليد ناخالص داخلی سرانه( به عنوان متغير توضيحی برای ایران تأیيد میشود؛ به طوریکه با افزایش رشد اقتصادی، نابرابری درآمد ابتدا افزایش می یابد و سپس رفته رفته کاهش مییابد.

کلیدواژه ها:

توسعه مالی ، نابرابری درآمد ، رشد اقتصادی ، .ARDL