تحلیل معماری بافت کالبدی ساختمان¬ها در اقلیم گرم و خشک با تاکید بر معماری پایدار

معماری پایدار یکی از گرایش‌های نوین معماری می باشد. این معماری در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست که یکی از نیازهای اساسی و اصلی بشر در جهان صنعتی کنونی است، می باشد. کارکردهای معماری نقش بسزایی در ارتباط با اجرا شدن اهداف توسعه پایدار دارد. بحث معماری پایدار بحثی است که در ایجاد فضاها و شهرهای سالم و حرکت به سوی توسعه پایدار مفید واقع می شود، چرا که بر اصول پایداری به معماری و توجه به تنوع زیستی و محیط زیست و حفظ منابع طبیعی تاکید دارد. بنابراین با توجه به اهمیت موضوع، این پژوهش به تحلیل اصول و الگوهای معماری پایدار در اقلیم‌های مختلف؛ مطالعه موردی اقلیم گرم و خشک پرداخته است. نوع پژوهش با توجه به ماهیت کاربردی و براساس روش توصیفی و پیمایشی بوده است.نتایج نشان داد خانه‌های بومی اقلیم گرم و خشک، همواره شرایط آسایش حرارتی را برای ساکنین خود به همراه داشته اند. اولین اصل مورد توجه در ساخت شهرهای اقلیم گرم وخشک جهت گیری است. جهت گیری معماری بافت‌ها و جهت گیری دانه‌ها و قطعات در اقلیم گرم و خشک در جهت شمال شرقی جنوب غربی می‌باشد.د بافت‌ها در اقلیم گرم و خشک دارای ساختار فشرده و متراکم هستند و در آن خانه‌ها دارای دیوارهای به هم پیوسته اند. معماری معابر در این گونه اقلیم‌ها پیچ در پیچ و سرپوشیده است. در اقلیم گرم و خشک به دلیل مقاومت در برابر گرما از مصالح با ظرفیت حرارتی بالا استفاده می شود. نماد بارز در این گونه اقلیم‌ها درونگرایی و استفاده از حیاط مرکزی است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، اقلیم گرم و خشک ، درون گرایی ، بافت کالبدی