بررسی تأثیر فرضیات مختلف در طراحی و ارزیابی پی های سطحی

در طراحی پی های سطحی، هرکدام از آیین نامه های داخلی و خارجی با توجه به روش طراحی (تنش مجاز و حدی مقاومت) و اعمال یا عدم اعمال محدودیت در بلندشدگی پی، فرضیاتی مختلفی را در نظر می گیرند. همچنین در ارزیابی لرزه ای به روش خطی در تراز پی، ابهاماتی در آیین نامه های ارزیابی وجود دارد که باعث به دست آمدن ابعاد کاملاً متفاوتی در طراحی پی شده که این موضوع می تواند منجربه غیر ایمن شدن طرح یا تحمیل هزینه های زیاد شود. اختلاف زیاد در ابعاد به دست آمده در طراحی و ارزیابی سازه با مشخصات یکسان منطقی به نظر نمی رسد. ارزیابی لرزه ای به روش غیرخطی به عنوان یک روش دقیق تر، می تواند مبنایی برای مقایسه با رویکردهای مطرح در ارزیابی لرزه ای به روش خطی باشد. هدف از انجام این پژوهش بررسی و تفسیر فرضیات مختلف قابل اعمال در روش های طراحی و ارزیابی لرزه ای در تراز پی به استناد آیین نامه های موجود است. برای این منظور، قاب های خمشی بتنی مسلح با شکل پذیری ها و نسبت های مختلف ارتفاع به دهانه طراحی شده و سپس ابعاد پی متناسب با هر یک از روش ها و فرضیات مختلف طراحی و ارزیابی، مورد بررسی قرار گرفته است. ارزیابی غیرخطی سازه با استفاده از نرم افزار اجزاء محدود OpenSees انجام شده است.

کلیدواژه ها:

رفتار گهوارهای پی ، بلندشدگی پی ، روش تنش مجاز ، روش حدی مقاومت ، ارزیابی در تراز پی