بررسی رابطه بین نگرش مربوط به عشق و بخشش در بین کارمندان آموزش و پرورش شهر اهواز

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین نگرش مربوط به عشق، بخشش و رضایت زناشویی در بین کارمندان متأهل شاغل در اداره آموزش و پرورش شهر اهواز می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارمندان اداره آموزش و پرورش شهر اهواز در سال تحصیلی 1399-1400 بود. به منظور نمونه تعداد 120 نفر از کارمندان متاهل به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه نگرش مربوط به عشق هندریک و هندریک (1997)، پرسشنامه بخشش در خانواده پولارد و همکاران (1998) استفاده گردید. داده ها پس از جمع آوری به وسیله نرم افزار SPSS و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند یافته های پژوهش نشان داد که بین بخشش و سبک نگرش به عشق اوروس، پراگما و آگاپه رابطه مثبت و معنی دار در سطح 0/01 وجود دارد. و نگرش به عشق اروس، پراگما و آگاپه قادرند در سطح اطمینان 99 درصد بخشش را در روابط زناشویی پیش بینی کنند. این رابطه همچنین بین بخشش و عشق استورگ در سطح 0/05 معنی دار است. به این معنی که عشق استورگ قادر به پیش بینی بخشش در روابط زناشویی با سطح اطمینان 95 درصد می باشد. یافته همچنین ارتباط معنی داری را بین بخشش و عشق لودوس و همچنین بخشش و عشق مانیا نشان نمی دهند.

کلیدواژه ها:

نگرش به عشق ، بخشش ، متاهل ، صمیمیت.