تکنیک چیدمان فضا درطراحی مسکن با رویکرد تعاملات اجتماعی

انسان همواره درطول تاریخ به منظور ایجاد سرپناهی امن برای سکونت، سعی درشکل دهی محل زندگی و پیرامون خود، درتناسب و سازگاری با فطرت خویش را دارد. هرطرح معماری دارای نیازمندی ها و محدودیت ها و اهداف و مکان های متفاوتی است که برای موفقیت در امر طراحی باید تمامی این موارد را مد نظر قرار داد. لذا علاوه بر شناسایی نوع و عملکرد طرح، آشنایی با پیشینه تاریخی و فرهنگی مکان مورد طراحی نیز بسیار مهم بوده و به طراح کمک میکند تا با شناسایی محدودیت ها و ریشه های یک سایت، طرحی خردمندانه را ارائه کند.در این پژوهش اصول پایداری اجتماعی و ملاک های آن در فضاهای مسکونی و با بهره گیری از مطالعات از پیش صورت گرفته توسط سایر محققین در زمینه پایداری اجتماعی در فضاهای مسکونی بررسی گردیده ، سپس با بررسی چیدمان فضاها با استفاده از نرم افزار دپث مپ1 در چند بنای قدیمی ، به تحلیل فضاها براساس نگرش نحو فضا پرداخته شده و درنهایت با تجزیه و تحلیل نقشه ها، فضاها به طورکلی به دو دسته عمومی و خصوصی تقسیم گردیده است. نتایج نشان دهنده این است که فضاهای عمومی دارای ارتباط و هم پیوندی بیشتری نسبت به فضاهای خصوصی دارند و در نتیجه این فضاها با رنگهای گرم نشان داده شده اند. میزان هم پیوندی فضاها در معماری مسکونی بناهای قدیمی بسیار بالا بوده است،این پژوهش، با شناسایی ارزشهای روابط اجتماعی و تأثیر آنها در طراحی معماری باعث اثبات وجود رابطه میان فضاهای مسکونی براساس روابط اجتماعی شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی مسکونی ، تعاملات اجتماعی ، چیدمان فضا ، هم پیوندی ، نحو فضا