نقش برنامه ریزی در تحقق توسعه پایدار با توجه به محدودیت های نظام سرمایه داری

در این مقاله به نقش برنامه ریزی برای تحقق توسعه پایدار باتوجه به محدودیت های ایجاد شده توسط نظام سرمایه داری در ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی پرداخته شده است. در این راستا ابتدا به بیان مفهوم توسعه پایدار، ابعاد، اهداف و مدل های آن پرداخته شده است. سپس سرمایه داری و موانع آن به طور مفصل مورد بررسی و نقد قرار گرفته اند که پنج مورد اصلی آن عبارتند از: (1تناقض در منشا و معنای پایداری؛ (2نقش اصلی اخلاق بهره وری در سرمایه داری و تولید مثل آن در سرمایه داری سبز نوظهور (3کاﻻیی شدن طبیعت و ترویج مداوم مصرف رو به گسترش؛ (4جهانی شدن و تناقضات ادامه توسعه به سبک غربی؛ (5 یعنی ظهور بحرانهای محیط زیستی و اثرات متقابل بحران انسانی. پس از این مرحله به چندین راه حل سیاسی و اقتصادی برای بهبود شرایط و تحققق توسعه پایدار اشاره شده است. در بخشهای بعدی به سرمایه داری پایدار و و چشم انداز پایداری در سرمایه داری اشاره شده است. در نهایت نیز نقش برنامه ریز، سناریوها و فرآیند برنامهریزی برای تحقق توسعه پایدار باتوجه به این محدودیتها مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، توسعه پایدار ، نظام سرمایه داری ، مدلهای توسعه پایدار ، برنامه ریزی ارتباط