بررسی ریخت شناسی ، فضایی حیاط باغ مقبره در معماری ایران با استفاده از تکنیک نحو فضا (نمونه موردی:ارامگاه شاه نعمت االله ولی ماهان )

حیاط مرکزی یکی از الگوهای سنتی معماری ما جایگاه خوبی در معماری گذشته ما داشته است . حیاط مرکزی تها فضای بازدر خانه های درون گرا می باشد با توجه به مطالعات انجام شده حیاط مرکزی نقش موثری را در چیدمان فضایی معماری ارامگاهی به وجود اورده است . بنای ارامگاه شاه نعمت االله ولی با داشتن 4 حیاط های(صحن ) متعددشباهت ها و تفاوت های فضایی خاصی را دارا می باشد. که نحو ارتباط و دسترسی فضاها در این پژوهش مورد مطالعه قرار گرفت است . هدف پژوهش حاضر بررسی نقش حیاط در چیدمان فضایی ارامگاه شاه نعمت االله ولی و تاثیر حیاط در شکل گیری فضا های مجموعه و تعیین میدان دید و عمق فضایی هر کدام از حیاط های مجموعه می باشد . روش به کار گرفته شده در این پژوهش کاربردی یوده و از نظر ماهیت از نوع توصیفی – تحلیلی بوده است . روش جمع اوری اطلاعات از نوع کتابخانه ایی ، مشاهده مستقیم از فضاهای مجموعه و روش شبیه سازی رایانه ایی به کمک نرم افزار space syntaxبوده است . به این صورت که پلان های ارامگاه در نرم افزار Depth mapشبیه سازی شدو با استفاده از نمودار های توجهی با استفاده از نرم افزار.A graph به تحلیل نحو چیدمان فضای ارامگاهی پرداخته شد. نتایج به دست امده از تحقیق به این صورت می باشد که نسبت حیاط به توده در مجموعه ارامگاهی شاه نعمت االله ولی بیشتر می باشد که باعث ارتباط بیشتر فضایی در مجموعه ارامگاه می شود وبا توجه به کاوش های انجام شده و تحلیل پلانهای ارامگاه ، حیاط در ارتباط فضایی ارامگاه مذکور نقش موثری را دارامی باشد .

کلیدواژه ها:

تجزیه و تحلیل ، حیاط مرکزی ، تکنیک نحو فضا ، ارامگاه شاه نعمت االله ولی