بررسی تعاملات اجتماعی در کاروانسراهای ایرانی(کاروانسراهای دوره صفویه)

یک امر کلی که تقریبا در رابطه با کلیه ساختاره ای سنتی ایران صدق م ی کند، همگونی آنها با عوامل اقلیمی است. بافت شه ری، فرم بنا، ارتفاعات، ضخامت دیوارها ، ابعاد تالارها، ابعاد حیاط ها و ... در هر یک از این مناطق آب و هوایی ایرا ن درتطبیق کامل با شرایط اقلیمی ایران می باشد. عواملی همجون زاویه تابش خورشید، عرض جغرافیایی، شدت جریان ، وجود آب و رطوبت و... بر شرایط اقلیمی یک منطقه تاثیر می گذارد)قبادیان، 1392،2 (. در این مقاله سعی بر این است که فارغ از انواع گونه های معما ری در اقلیم های متفاوت میزان مشارکت اجتماعی و تعاملات اجتماعی را مورد بررسی قرار دهیم.این مهم با توجه به نقش سازنده و مهم کاروانسراها)کاربات( در کنار ایجاد پلهای ارتباطی و مواصلاتی نقش پر رنگی نیز در رابطه با تعملات گسترده اجتماعی دارد که در نتیجه آشنایی فرهنگها ، شناخت آداب و رسوم اقوام دیگر وشناخت جغرافیا و نیازهایشان را در بر می گیرد . مسلما تعاملات بوجود آمده در این فضاها موجب آشنایی اقوام و ملل مختلف در این مراکز تجمع بین راهی است. میتوان به نقش پر رنگ انها از دوره باستان تا اوج آن در دوره صفویه اشاره کرد. این مقاله ن یز تعاملات را در بناهای یک دوره خاص مورد بررسی قرار میدهد،زیرا بررسی این موضوع از حد یک یا چند مقاله خارج است و نیاز به بررسی جامع در زمینه های گوناگون دارد .

کلیدواژه ها:

کاروانسرا ، تعاملات اجتماعی ، فضای جمعی ، ، ارتباطات جمعی ، معماری کاروانسر ا