سنجش مؤلفه های تاب آوری اجتماعی در بافت های ناکارآمد شهری (مورد مطالعه: سکونتگاه غیررسمی اخترآباد کرج)

تاب آوری اجتماعی ظرفیت یک جامعه یا اجتماع برای مقابله و انطباق با اختلالات و تغییرات است. تاب آوری اجتماعی به مشخصات اجتماعی به مشخصات اجتماعی یک جامعه ازجمله، سن، جنس، معلولیت، وضعیت اجتماعی و اقتصادی پرداخته و بحث سرمایه اجتماعی را مطرح میکند. ساماندهی بافتهای اسکان غیررسمی یکی از چالشهای اساسی مدیریت شهری امروز میباشد که ارتباط نزدیکی با تاب آوری اجتماعی در محلات اسکان غررسمی دارد. محله اخترآباد از بافتهای اسکان غیررسمی میباشد که در ضلع غربی شهر کرج واقع شده است و با مسائل مختلف موجود در سکونتگاه های غیررسمی دست و پنجه نرم میکند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف سنجش وضعیت مؤلفه های تاب آوری اجتماعی در محله اخترآباد انجام شده است. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی است . برای سنجش و ارزیابی وضعیت مؤلفه های تاب آوری محله اخترآباد از 13 شاخص تاب آوری اجتماعی و از روش میانگین، فراوانی و درصد فراوانی در بخش آمار توصیف و برای ارزیابی رابطه متغیرهای زمینهای با میزان تاب آوری اجتماعی از آزمون T و آمارهF در بخش آمار استنباطی استفاده شد. میزان تاب آوری اجتماعی محله سهرابیه در تمامی5 شاخصهای مورد بررسی در سطح متوسط و در تعدادی از مؤلفه ها بالاتر از سطح متوسط بوده است. نتایج تحقیق نشاندهنده این موضوع است که وضعیت مؤلفه های تاب آوری در محله اخترآباد در همه شاخصهای موردبررسی در سطح متوسط و تعدادی نیز بالاتر از سطح متوسط بوده است که یک ظرفیت مطلوب برای مدیریت بافتهای ناکارآمد و سکونتگاه های غیررسمی است.

کلیدواژه ها:

مؤلفه های تاب آوری اجتماعی ، بافتهای ناکارآمد ، محله اخترآباد کرج.