چکیده مقاله تبیین الگوهای معماری فضاهای شفابخش در طراحی مجموعه درمانی کودکان مبتلا به سرطان
در دنیای امروزه بخش اصلی درمان بیماریها متکی بر متدهای روز پزشکی در زمینه رفع مشکلات جسمی و کالبدی بیمار است. رویکرد اکثر
فضاهای درمانی ایجاد محیطی است که در آن به روزترین شیوه درمان ارائه گردد و در طراحی اغلب این فضاها کمترین توجهی به مخاطبان و کاربران فضا نشده و صرفا جنبه عملکردی فضا مد نظر بوده است. اساس و فلسفه درمان، بر بهبود وضعیت جسمی و روحی بیمار، حفظ و ارتقاءکیفیت زندگی و کاهش تنش و استرس ناشی از بیماری استوار است . پروسه درمان بیماریهایی نظیر سرطان، بسیار زمانبر و طوالنی مدت است، به همین دلیل یک مجموعه درمانی به عنوان فضا و محیطی که فرد بخشی از عمر خود را در آن سپری میکند اهمیت مییابد . در این پژوهش در صدد هستیم تا متغیر ها و عوامل مهم و تاثیرگذار بر
کودکان را شناسایی و به خلق فضایی مناسب با روحیات آنان و بپردازیم. هدف اصلی این پژوهش یافتن الگویی مناسب در طراحی است که موجب ارتقاء کیفیت درمان شده و اضطراب و استرس
کودکان را کاهش و احساس امید و نشاط در آنان افزایش دهد، به بیانی دیگر محیط خاصیت درمانگری و
شفابخشی داشته باشد. از این رو با بهره گیری از عناصر معماری و شاخصه های محیطی اعم از عوامل طبیعی و مصنوعی نظیر رنگ و فاکتورهای موثر بر انتخاب آن مانند کاربر و کارکرد فضا، توجه ویژه به نقش نور طبیعی و استفاده از نور مصنوعی مناسب در طراحی، بهره گیری از معماری سبز و حضور طبیعت، بکارگیری حواس
کودکان لامسه،بینایی،بویایی،شنوایی ...( در محیط و انتخاب فرم و هندسه ی مناسب برای ساختمان به منظور تقویت، تشدید و تمرکز انرژیهای مثبت در فضا، به الگویی در طراحی
فضاهای درمانی و اقامتی
کودکان دست می یابیم که متناسب با روحیات
کودکان بوده و موجب سلامت روحی، روانی و آرامش فکری آنان در مدت درمان شده و اثرات مثبتی بر روند بهبودی داشته و در نهایت موجب سلامتی فیزیکی آنان نیز میشود.