طراحی قرارداد سبد پروژه های انبارهای عبوری: مقایسه قراردادهای نوین تأمین مالی وقراردادهای سنتی تأمین تدارکات

استراتژی ساخت انبار عبوری یکی از روش های کاهش هزینه های پخش کالا در شبکه توزیع فروشگاه های زنجیر های است. با توجه به گستردگی شبکه توزیع، با توجه به بودجه محدود مدیریت فروشگاه زنجیره ای جهت استفاده از این استراتژی نیاز است تا تعداد محدودی انبار عبوری احداث شود. این انبارهای عبوری باید به نحوی انتخاب شوند که اثر تغییرات تقاضا در شعب مختلف را در نظر بگیرد. از طرف دیگرساخت انبارهای عبوری از جمله فرآیندهایی محسوب می شود که فاکتور زمان در ساخت آنها اثرگذاری بالایی دارد. هر روز تأخیر در اتمام ساخت انبارهای عبوری منجر به کمبود از دست رفته و هزینه ارسال بیشتر به واسطه کمبود ظرفیت انبارهای مبدا و مقصد کنونی و هزینه حمل و نقل بالا می شود. بنابراین نیاز است تا با استفاده از رویکرد مدیریت ریسک سبد پروژه، بهترین برنامه پاسخ به ریسک طراحی شود تا یک تعادل میان هزینه پاسخ به ریسک و هزینه ناشی از رخداد ریسک ایجاد شود. اما در مرحله قبل از پاسخ به ریسک بایستی مشخص شود که آیا قرارداد بایستی به صورت سنتی از نوع تأمین تدارکات باشد و یا قرارداد نوین تأمین مالی مانند ساخت-بهره برداری-انتقال مورد استفاده قرار گیرد. در این پژوهش، یک مدل بهینه سازی تصادفی غیر خطی عددصحیح ارائه شده است که تصمیم گیری بهینه در خصوص انعقاد قرارداد تأمین تدارکات سنتی و قرارداد نوین تأمین مالی را انجام می دهد. همچنین برنامه پاسخگویی به ریسک در صورت انتخاب قرارداد تأمین تدارکات سنتی تعیین می شود. فاکتورهای موثر بر تصمیم گیری از جمله مبلغ قرارداد در حالت قرارداد نوین تأمین مالی، ساختار تابع جریمه دیرکرد پیمانکار برای تاخیر در تحویل و همچنین هزینه کمبود از دست رفته محصولات مهمترین عوامل تعیین کننده نوع قرارداد بهینه هستند.

کلیدواژه ها:

قرارداد نوین تأمین مالی ، قرارداد تأمین تدارکات ، مدیریت ریسک پروژه ، برنامه ریزی پاسخگویی به ریسک ، احداث انبارهای عبوری