بررسی تطبیقی حق حضانت در حقوق ایران و فرانسه

حضانت نگهداری و تربیت طفل است به گونه ای که صحت جسمانی و تربیت وی با توجه به نیازمندی های حال و آینده او، و وضع و موقعیت والدین طفل تأمین گردد. مسأله حضانت و اولویت هریک از پدر ومادر برای نگهداری و سرپرستی طفل بیشتر زمانی مطرح می گردد که آنها از هم جدا می شوند، مشهور فقها و به تبع آن قانون مدنی ایران برآنند که مادر برای حضانت فرزند پسر تا 2 سال برای دختر تا 7 سال شایسته تر است در حقوق فرانسه نیز حضانت تحت عنوان «ولایت ابوینی» مطرح شده است که علاوه بر سر پرستی کودک، ولایت بر اموال اورا نیز در بر می گیرد.ظاهراً حضانت برای مادر حق و برای پدر حق و تکلیف است، اگرچه نظرات مخالف نیز در این زمینه وجود دارد. مهم ترین مسأله در بحث حضانت، حفظ مصلحت طفل است که مورد نظر قانون گذار بوده است به همین جهت چنان که ابوین شایستگی و شرایط اخلاقی لازم را دارا نباشد، این حق از آنها سلب و به فرد شایسته ای که دادگاه معین می کند، اعطا می شود. نگارنده در این مقاله برآن است که بطور موجز به بررسی حقوق و تکالیف والدین در قبال فرزندان از دیدگاه قانون مدنی ایران و فرانسه بپردازد ودر پایان بعضی از مفاداعلامیه جهانی حقوق کودک را ارزیابی کرده، نتایجی را ارادئه نماید.

کلیدواژه ها:

حضانت ، حق ، تکلیف ، سقوط حضانت ولایت ابوینی