شناسایی و اولویت بندی موانع توسعه آموزش الکترونیک در ایران با تاکید بر نظام آموزش و پرورش

آموزش الکترونیکی عبارت است از هر نوع یادگیری یا آموزشی که با کمک انواع مدیاهای الکترونیکی انجام گیرد، درواقع یادگیری الکترونیکی استفاده از پیشرفت های تکنولوژیکی برای فعال کردن و توانمند کردن افراد در جهت یادگیری فارغ از زمان و مکان است. آموزش الکترونیکی یکی از تحولاتی است که توسط خود انسان در دنیای ما به وجود آمده است . آموزش الکترونیکی یا ال ام اس شیوه ای از یادگیری است که اصول آن براساس فناوری اطلاعات و ارتباطات است و با به روز کردن منابع و محتوای خود می تواند نقش مهمی را در افزایش اطلاعات و کارایی افراد داشته باشد. عوامل بسیاری می تواند مانع از مدیریت منابع آموزش الکترونیکی شود که از جمله آن ها می توان به عوامل اقتصادی، عوامل فرهنگی و اجتماعی و … اشاره کرد . تحقیق حاضر سعی دارد به شناسایی و اولویت بندی موانع توسعه آموزش الکترونیک در ایران با تاکید بر نظام آموزش و پرورش بپردازد ، پژوهش حاضر از منظر معلمان اداره آموزش و پرورش و با روش توصیفی از نوع پیمایشی انجام شده است ، جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه ی معلمان مدارس پسرانه مقطع متوسطه دوم آموزش وپرورش شهر قم به تعداد 100 نفر می باشد که با استفاده از جدول کرچسی و مورگان 80 نفر به عنوان حجم نمونه آماری انتخاب گردید ، ابزار اندازه گیری در این تحقیق پرسشنامه استاندارد موانع توسعه آموزش الکترونیک مدارس می باشد که روایی آن مورد تایید اساتید و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 80 / 0 برآورد و مورد قبول قرار گرفت ، یافته های تحقیق نشان داد که آموزش الکترونیکی در ایران توسعه مطلوبی داشته است ولی موانع مختلف زیر ساختی و انسانی در این راستا قرار داردکه باید با برنامه ریزی و مدیریت بهینه ، رفع و در راستای توسعه هرچه بیشتر این امر گام برداشته شود .

کلیدواژه ها:

توسعه آموزش الکترونیک ، نظام آموزش و پرورش ، معلمان