چگونگی قانون مناطق دریایی ایران در خلیج فارس و دریای عمان

مطابق قانون دریایی ایران، آب های واقع در میان سواحل و خط مبدأ و نیز جزایری که فاصله آن ها کمتر از خط مبدأ است، آبهای داخلی محسوب می شود، بنابراین آب های بین خشکی ایران و جزایر خارک، لاوان کیش، قشم هنگام، لارک و هرمز آب داخلی محسوب می شوند. همچنین طبق قانون یاد شده، عرض دریای سرزمینی ایران 12 مایل از خط مبدأ به سمت داخل آنها است جزایر متعلق به ایران اعم از اینکه داخل و یا خارج دریای سرزمینی باشند، طبق این قانون دارای دریای سرزمینی مخصوص به خودهستند. براین اساس دریای سرزمینی ایران منطقه وسیعی از خلیج فارس را شامل می شود در منطقه جزایر فارو، تنب و ابوموسی تااعماق خلیج فارس گسترش می یابد. در این منطقه که در حوزه صلاحیت حاکمیت ایران است، شناورهای خارجی تنها حق عبور بی ضرر (پیوسته و سریع) دارند.

کلیدواژه های چگونگی قانون مناطق دریایی ایران در خلیج فارس و دریای عمان:

دریای عمان ، دریای خلیج فارس ، اجرای قوانین ، صلاحیت ، و حاکمیت منطقه ای