بررسی رویکرد از حقوق جزا و جرم شناسی با تاکید بر آثار فریب در معامله و نقش طرفین قرارداد

تدلیس از جمله مباحث بحث برانگیز حقوق قراردادها است. در حقوق ایران، تدلیس را به «فریب دادن طرف قرارداد در انگیزه اصلی یا یکی از جهات تراضی» تعریف می کنند، در حقوق ما، تدلیس عیب اراده تلقی نمی شود، چون عیب اراده (رضا) منحصر به اکراه و اشتباه می باشد، در حقوق فقه، مشتبه ساختن حقیقت امر برطرف مقابل، تدریس تلقی می شود درحقوق فقه، مشتبه ساختن حقیت امر برطرف مقابل تدلیس تلقی می شود و با توجه به ضمانت اجرایی که برای تدلیس در نظر گرفته اند (خیار فسخ)، تدلیس عیب رضا تلقی نشده و ایراد عقد مبتین بر قواعد فقهی مثل «قاعده لا ضرر» یا «قاعده غرور» است در حقوق انگلیس نیز تدلیس عیب رضا به شمار نمی آید و چون اصولا عقد، جنبه رضایی ندارد اما چون تدلیس سیبب نقض حکم و وظیفه قانون شده قرار دارد را معیوب می سازد. در فقه قاعده ظفر خلاف لوشرط وجود دارد و که بجای مجازات جزایی یا ارش، فقط فسخ یا رد بیع یا مبیع در نظر گرفته می شود.

کلیدواژه ها:

ماهیت حقوقی ، حقوق جزا و جرم شناسی ، تدلیس فریب ، قرارداد