بررسی کارآمدی درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای بر نشانگان بالینی و تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای

این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه تجربی طرح پیش آزمون ـ پس ازمون با گروه کنترل نابرابر است و سعی دارد تاثیر درمان شناختی ـ رفتاری واحد پرازه ای را بر نشانگان بالینی و تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای را مورد سنجش قرار دهد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای ارجاع داده شده به مشاورین مدارس دوره دوم در سطح شهر نیشابور بود نمونه آماری پژوهش شامل 30 نفر از این دانش آموزان بود که به صورت نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه ازمایش 15 نفر و گروه کنترل 15 نفر تقسیم شدند. گروه ازمایش شامل کودکانی بود که درمان شناختی ـ رفتاری واحد پردازه ای را دریافت کردند، گروه کنترل آموزش های تغذیه ای را دریافت کرد و هیچ گونه درمان روان شناختی بر روی آن ها صورت نگرفت. ابتدا هر دو گروه بوسیله پرسشنامه علائم مرضی کودکان CSI-4 و مقیاس تکانشگری بارت مورد پیش آزمون قرار گرفتند. سپس، مداخله درمانی براساس رویکرد شناختی ـ رفتاری واحد پردازه ای برای گروه آزمایش اجرا شد، اما گروه کنترل اموزش های تغذیه ای را دریافت کرد. پس از پایان دوره درمان، از هر دو گروه آزمون به عمل آمد. در پایان، نتایج به کمک روش های آماری مناسب (تحلیل کواریانس بک متغیره و چند متغیره) و براساس نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از این بود که درمان شناختی ـ رفتاریواحد پردازه ای نشانگان بالینی و تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای موثر است. P‹0/05

کلیدواژه ها:

درمان شناختی ، رفتاری واحد پروازه ای ، نشانگان بالینی ، تکانشگری