معیارهای مؤثر بر گسترش پیاده راه سازی بافت های واجد ارزش شهری

پیاده راه سازی به عنوان نیرومندترین و اثرگذارترین جنبش برنامه ریزی وطراحی مجدد خیابان، از راهکارهایی است که در دهه های اخیر به منظور کاهش تبعات منفی حضور گسترده خودرو در شهرها و رونق اجتماعی - اقتصادی و محیطی مراکز شهری به کار بسته می شود؛ هدف این پژوهش گسترش پیاده راه سازی بافت های واجد ارزش شهری با استفاده از مدل سازی عامل محور(نمونه موردی: محدوده بازار تهران 12 ) با روش کاربردی (توصیفی-تحلیلی) هست برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه استفادهشده است و جامعه آماری پژوهش استفاده کنندگان از محدوده بازار تهران می باشند که ازفرمول کوکران تعداد 100 نمونه به دقت آمد و پرسشنامه بین آنها توزیع گردید. همچنین در این پژوهش با استفاده از روش های تحلیل آماری و آزمون های تی تک نمونه ای ومدل سازی عمل محور استفاده گردید و نتیجه تحقیق نشان می دهد که با بهره گیری از مدل سازی عامل محور مشاهده شد که کلیه پارامترهای اتصال پذیری وضعیت بهتری پیدا می کنند و تمایل پاسخ دهندگان به گسترش پیاده راه سازی در بافت های واجد ارزش شهری بیشتر از احداث معابر می باشد می باشد .

کلیدواژه ها:

پیاده راه سازی ، مسیر پیاده ، مدلسازی عامل محور ، بافت با ارزش