ارزیابی قابلیت پیاده مداری با رویكرد نوشهرگرایی و تعاملی (تعامل اقشار برای رسیدن به اهداف) (نمونه ی موردی : خیابان کوهسنگی مشهد)

نوشهرگرایی دیدگاهی شهرسازانه است که بر ایجاد بافت شهری با مشخصه ی اساسی قابلیت راه پیمایی ساکنین و تامین مایحتاج و انجام کارهای روزانه ی زندگی از طریق پیمودن راه به صورت پیاده و دارا بودن مقیاس انسانی تاکید دارد همانطور که در نوشهرگرایی واژه ی (نو) دارای چندین جنبه است ؛ از جمله معاصرسازی محیط ها و محلات سنتی متناسب با زندگی مدرن امروز می باشد . به عبارتی، این جنبش در پی برطرف کردن تضادهای موجو د ب ین محلات قدیم ی و جدید در دنیا ی معاصر است. ناگفته نماند که رویکرد نوشهرگرایی بر پیاده مدا ری به عنوان یک اصل جدی در توسعه فضایی تاکید دارد، که می توان گفت یکی از مهم ترین اصول پیشنهادی نوشهرگرایی برای برنامه ریزی در بافت های موجود توجه به حرکت پیاده و پیاده سازی معابر می باشد. در این پژوهش مولفه های موثر در قابلیت پیاده مداری و همچنین اصول رویکرد نوشهرگرایی در دستور کار قرار گرفته شده و در نهایت هدف پژوهش استفاده از اصول نوشهرگرایی به عنوان چهارچوب جدید جهت ساماندهی و ارتقا ء نقش پیاده مداری در محور اصلی کوهسنگی کلانشهر مشهد متناسب با نیازهای شهرهای کنونی پراخته شده که نگرش حاکم براین پژوهش، مبتنی بر روش تحقیق، توصیفی انجام گرفته و از تجزیه و تحلیل داده ها از مدل تحلیلی AHP به این مهم رسیده ایم که محور کوهسنگی مشهد پتاسیل های فراوانی در امر پیاده قابلیت پیاده مداری با رویکرد های مد نظر دارا می باشد .

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، نوشهرگرایی ، تعاملی .