اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر سرزندگی، شفقت به خود و ابرازگریهیجانی زنان مطلقه

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر سرزندگی، شفقت به خود و ابرازگری هیجانی زنان مطلقه بوده است. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل در زنان مطلقه بهزیستی شهرستان شهرکرد در بازه زمانی فروردین و اردیبهشت ماه سال 1398 بود. آزمودنی های پژوهش متشکل از 30 نفر از زنان مطلقه بود که به صورت تصادفی به دو گروه مساوی آزمایش و کنترل تقسیم شدند (15 نفر گروه کنترل و 15 نفر گروه آزمایش). در ابتدا و در ا نتهای کارگاه آموزش مهارت های اجتماعی، آزمودنی ها به پرسشنامه های ابرازگری هیجانی کینگ و امونز (1990)، مقیاس خود شفقت ورزی نف (2003) و پرسشنامه سرزندگی رایان و فردریک (1997) پاسخ دادند. در آموزش مهارت های ارتباطی به آزمودنی های گروه آزمایش از بسته آموزشی مهارت های ارتباطی یونیسف (2004) استفاده شد. آموزش گروهی مهارت های ارتباطی در هشت جلسه یک ساعته برای گروه آزمایش انجام شد. در تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 25 انجام گرفت. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی بر افزایش و بهبود سرزندگی، شفقت به خود و ابرازگری هیجانی زنان مطلقه تأثیر دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارتهای ارتباطی ، سرزندگی ، شفقت به خود ، ابرازگری هیجانی ، زنان مطلقه