نگاهی به دانش موسیقی درمانی در تاریخ- مطالعه موردی: روان درمانی در بیمارستان های دوره سلجوقی و عثمانی (از قرن ششم تا دهم قمری/ دوازده تا شانزدهم میلادی)

موسیقی و طب بعنوان دوشاخه متفاوت از هنر و علوم طبیعی، شاید در نگاه اول نتوانند در کنار یکدیگر قرار گرفته و کارکردی ملموس و عینی داشته باشند ولی مطالعه و پژوهش در سیر تاریخی آنها، بیانگر این واقعیت است که در دوره هایی، هنر موسیقی به شکل عنصری جدایی ناپذیر همراه دانش طب بکار گرفته شده و توانسته است زیرشاخه ای جدیدی را در فرهنگ و تمدن بشری عرضه نماید. این مهم که امروزه از آن با عنوان موسیقی درمانی یاد می شود، در ازمنه قدیم به صورت یک روش درمانی جهت مداوای بیماران و بویژه امراض روحی و روانی استفاده می شده است. هرچند معالجه با این روش بصورت نظام مند آنگونه که امروزه در طب نوین می شناسیم، نبوده است، با این حال کارکرد خود را بر علم طب ثابت نموده و نیز شیوه ها و پارادایم های علمی متناسبی نیز داشته است. لذا در یک روند پیشرفت تاریخی تفاوت این روش درمانی، با افسانه و جادو در گستره فرهنگ ها، ملل و جوامع بررسی می شود. در این پژوهش که به روش اسنادی و مطالعه کتابخانه ای صورت گرفته است، سعی در بحث و توضیح روش موسیقی درمانی در یک سیر تاریخی معین در فرهنگ و تمدن ترکان و نیز معرفی مراکز درمانی و بیمارستان های عصر سلجوقی و عثمانی که با این شیوه به معالجه امراض می پرداختند، شده است.

کلیدواژه ها:

موسیقی ، طب ، بیمارستان ، سلجوقی ، عثمانی