بررسی نقش دانش بومی در گله داری در مراتع

دانش سنتي و بومي بهره برداران مراتع ميراث ملي گرانقدري محسوب مي شود كه براي برنامه هاي مديريتي و توسعهاجتماعي، فرصت هايي را فراهم مي كند و به شناسايي، اولويت بندي و ساماندهي منابع محلي كمك مي نمايد. بنابراين معرفياين دانش سنتي در ميان اقشار جامعه باعث رويكرد مثبت نسبت به شغل شباني شده و مي تواند استحكام ساختار اجتماعيرا در كشور تقويت كند. در راستاي تحقق توسعه پايدار روستايي با جهت گيري محوريت مردم در امر توانمند سازي آنان،دانش بومي مهمترين بخش از نظر باورها، ارزش ها، روش ها و آگاهي محلي را در بر مي گيرد. تجربه نشان مي دهد كه دانشبومي نه تنها با دانش رسمي تعارض و تناقض ندارد بلكه مكمل آنان نيز مي تواند باشد. دانش بومي قابل دسترسي، قابلفهم، كارآمد و ارزان است و طريقه ي انتقال آن نيز شفاهي است. اين دانش پويا بوده و طي زمان آبديده شده و در بطنمحيط طبيعي و اجتماعي محلي تكامل يافته است با شرايط بومي و منطقه اي كاملا سازگار مي باشد و به بهره بردارنروستايي در مورد مديريت پايدار آبخيزها كمك نموده تا نقش فعال تري در توسعه پايدار منابع طبيعي ايفا كنند. اين مطالعهنيز با هدف تبيين هر چه بيشتر ابعاد دانش بومي و اهميت آن در مرتعداري كه به صورت سنت هاي محلي در اكثر روستاهابه كمك مردم شتافته، به شيوه ي مروري و كتابخانه اي تدوين شده است. به اميد آنكه رويكردهاي غلط در مورد دانشبومي وسنت هاي محلي در كشورمان تغيير كرده و اهميت آن بيشتر پي برده شود.

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، گله داری ، مراتع