کاربرد GIS در مقابله با تروریسم شهری با رویکرد حفاظت از گردشگران خارجی

عدم موفقیت در برنامه ریزی مقابله با رخداد های تروریستی در سطح شهرها سبب توجه بیش از پیش به ابزارهای کارا در این حیطه نموده است. پیشگیری محیط مدار و وضعیت محور، لزوم تعمیق پیوند میان دو دانش تروریسم شهری با جرم شناسی را بیش از پیش ضروری می نماید. کاربست های پیشگیری وضعی، ظرفیت اثربخشی چشمگیری بر کاهش نرخ بزه دیدگی جهانگردان خارجی در بازدید از نواحی خاص جغرافیایی در ایران دارد. موارد ارتکاب توهین، ایراد ضرب و جرح، گروگان گیری و حتی قتل عمد گردشگران خارجی در ایران، از موانع توسعه پایدار شاخص های امنیت ملی در کشور است. طراحی و به کارگیری «سامانه های اطلاعات جغرافیایی» اثربخشی فراوانی در بهبود نظارتِ لحظه به لحظه مدیران و متصدیان تأمین امنیت تروریسم بر سالم سازی محوطه مورد گردش داراست. فناوری GIS ضمن توانمندسازی پلیس در رصد مخفیگاه های مجرمان سازمان یافته و باندی به طور عام در همه جرائم، خصوصاً تشخیص وضعیت امنیت محیطی گردشگاه های بالقوه برای گردشگرد خارجی را سنجش پذیر می نماید. این مقاله تشریح ارجحیت «الگوی نظارت الکترونیکی بر اساس داده های روا و پایای سامانه ای اطلاعات جغرافیایی» بر «الگوی گشت زنی پیاده» نیروی انتظامی جهت تأمین امنیت گردشگران خارجی نشان می دهد GIS، نقطه عطف میانکنش جرم شناسیِ شناسی پیشگیرانه ی محیطی با دانش تروریسم در حمایت شایسته از گردشگران خارجی در برابر بزه دیدگی است.

کلیدواژه ها:

تروریسم شهری ، GIS ، راهبردهای نظارت کیفری ، نظریه جرم شناختی فرصت ، گردشگر ، تروریسم