نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در تعلیم و تربیت

هدف این پژوهش بررسی نقش فناوري اطلاعات در تعلیم و تربیت میباشد. این پژوهش در صدد پاسخگویی به این سوال است آیا فناوري اطلاعات و ارتباطات تاثیري بر تعلیم و تربیت دارد؟ آیا فناوري اطلاعات و ارتباطات میتواند تعلیم و تربیت را به چالش می کشاند؟ آیا فناوري اطلاعات و ارتباطات میتواند اثرات مخرب و ناکام کننده بر تعلیم و تربیت داشته باشد؟ هدف اساسی تعلیم و تربیت، پرورش انسان کامل است. منظور از انسان کامل، انسانی فرهیخته، خلاق، متفکر، آزاد، خودتنظیم، اصولگرا، ارزشی و اجتماعی. از سوي دیگر، تربیت قرن بیست و یکم با تکیه بر فناوري اطلاعات و با شعار یادگیري مادامالعمر، در تلاش براي تحقق انسانی است که در پرسش گري، تجدید نظر، تحلیل و اخذ معنا از اطلاعات براي رسیدن به مقاصد، توانایی دارد. در عصر کنونی استفاده از فناوري اطلاعات و ارتباطات باید جاي خود را در نظام تعلیم و تربیت پیدا نماید و به عنوان یک اصل مهم، در برنامه ریزي آموزشی و برنامه ریزي درسی مدارس گنجانده شود. شیوه تعلیم و تربیت، در مدرسه هاي که مبتنی بر فناوري اطلاعات است، تغییر مییابد و معلم به عنوان آموزش دهنده و دانش آموزان به عنوان یادگیرنده هاي صرف نخواهند بود؛ به روز شدن امکانات آموزشی و تکنولوژي در عرصه تعلیم و تربیت یکی از فاکتورهاي مهم در رسیدن به اهداف متعالی تعلیم و تربیت است. اما نباید از آسیبهاي فناوري اطلاعات در آموزش و تعلیم و تربیت غافل شد مهمترین کار فرهنگسازي و اطلاع رسانی و بینش کافی دادن به متعلم و متربی میباشد باید به هر دو گروه آموزشهایی متناسب با سطح فکري و اجتماعی آنان داده شود. استفاده از فناوري اطلاعات و امکانات رفاهی آموزشی باید متناسب به سطح نیاز دانش آموزان و تعلیم و تربیت باشد.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، فناوری اطلاعات و ارتباطات ، آموزش