تحلیل پدیدارشناختی هویت در آموزش و پرورش

هویت در هر دورهاي متاثر از شرایط و ویژگیهاي بافتی جوامع و اعصار، مفهوم ویژه اي یافته است. تلاش نگارندگان بر این است که اقدام به تحلیل مفهوم پدیدارشناختی هویت در فضاي تعلیم و تربیت کنند. سؤال اصلی پژوهش عبارت است از اینکه جریان و عمل تعلیم و تربیت در پرورش هویت بر مبناي مفهوم پدیدارشناختی هویتی چگونه بایستی به انجام رسد؟ این پژوهش از اشکال پژوهش هاي فلسفی و با روش تحلیلی-استنتاجی انجام شده است. نتایج نشان میدهد موفقیت یک نظام تعلیم و تربیت در پرورش هویتهاي فراگیران بستگی به نحوه ي عملکرد این نظام در ارتباط با سه ضلع اصلی مثلث هویت یابی یعنی مبانی، مؤلفه ها و فرایندهاي هویتی است. چنانچه تعلیم و تربیت و عناصر آن، خود مسیر هویت یابی را آگاهانه پیموده باشند و در مقام هویتبخشی، دستاندرکاران تعلیم و تربیت، مبانی یا همان منابع و زمینه هاي هویت بخش را به نحو مناسب تدارك ببیند، زمینه هاي ظهوریافتن مؤلفه هاي هویتی را در فراگیران با ایجاد موقعیتهاي مناسب یادگیري فراهم سازد و امکان واردشدن فراگیر به چرخه ي هویتی را ایجاد کند، میتوان انتظار داشت، جریان هویتی مسیر صحیح خود را طی کند. یادگیري با طلوع هویت در فرد متولد میشود و ازاینرو مترادف با هویتیابی یا تشخص فردي است. در این معنا، زمینه هاي یادگیري، همان زمینه هاي هویتی است.

کلیدواژه ها:

هویت ، عمل تعلیم و تربیت ، مفهوم پدیدارشناختی هویتی ، دلالتهای ضمنی تربیتی