اثر متقابل زمینه گرایی و بافت با معماری میان افزا

تجلي نحوه زندگي ،آداب و رسوم وضعيت فرهنگي جامعه را تا حدودي از معماري مي توان دريافت كرد. يكي از نكات مهم در بحث تداوم بافتهاي تاريخي تامين نيازهاي امروزه ساكنان آن ها مي باشد . با گسترش شهرها و افزايش جمعيت و نياز به فضاي بيش تر و تفاوت سبك زندگيو گاهآ جوابگو نبودن به نيازهاي امروزه ساكنان شاهد تخريب و از بين رفتن بافت هاي تاريخي هستيم. شكل گيري معماري امروزه با توجه بهقرارگيري در زمينه هاي تاريخي بايد به نحوي باشد كه بنا خود را جداي از محيط نكند. ارتباط مستقيم بناهاي جديد با زمينه شكل گيري آنها امري غير قابل انكار و چشم پوشي است . ساخت و سازهاي جديد در صورتي كه اصولي ومتناسب با قابليت هاي ادراكي انسان انجام پذيرد ازجمله ضروري ترين نيازهايي است كه تداوم حيات بافت هاي تاريخيرا تضمين كرده و به باقي ماندن ساكنان قديمي در بافت و نيز جذب ناظرانعلاقه مند كمك مي كند.

کلیدواژه ها:

معماری ، معماری میان افزا ، زمینه گرایی ، بافت