مقایسه اثر روش آموزش سنتی و آموزش مبتنی بر رسانه هادر میزان رضایت دانش آموزان

هدف از انجام این پژوهش مقای سه اثر روش آموزش سنتی و آموزش مبتنی بر ر سانه هادر میزان ر ضایت دانش آموزان می باشد. روش پژوهش بر اساس مطالعات کتابخانه ای و نوع مروری می باشد. نتایج این مطالعه حاکی از آن است که چون در روشــهای نوین دانش آموزان نقش محوری دارند، ســطح، حجم و عمق یادگیری بیش تر از زمانی اســت که معلم به آن ها آموزش می دهد؛ اما ، استفاده از آن در مقاطع تحصیلی ابتدایی،یعنی مدارس علاوه بر آن که بسیار وقت گیر و مفصل است ساده تر از آن است که دانش آموزان سطوح تحصیلی ابتدایی بتوانند اطلاعات و موضوعات تازه را با استفاده از آن یاد بگیرند، در روش ســنتی و حضــور معلم در کلاس درس، فرآیندهای تفکر انتقادی و اســتفاده از موضــوعات پیچیده در ســطوح بالای تحصیلی افزایش یافته و دانش آموزان توجه بیشتری نسبت به موضوعات پیچیده پیدا می کنند و باعث رضایت بیشتر آنها می شوند. همچنین در رابطه با تاثیر گذاری روش آموزش سنتی بر میزان رضایت مندی دانش آموزان می توان گفت که در روش آموزش سنتی ، دانش آموزانی که در کلاس به طور فعالانه وارد بحث می شوند، گرچه محدود هستند ولی به هر حال آموزش به روش دانش آموز محور و ح ضور معلم منجر به افزایش میزان ر ضایت مندی بی شتر دانش آموزان، ت سریع در امر یادگیری، ایجاد مهارت های حل مساله و تداوم یادگیری و تفکر انتقادی از طریق این روش شده ا ست. همچنین در روش سنتی چون دانش آموزان عمدتا بطور فعال و به صـــورت چهره به چهره با معلمان خود وارد بحث میشـــوند لذا این نوع آموزش میتواند رضایت مندی دانش آموزان را نسبت به آموزش مجازی بیشتر کند..

کلیدواژه ها:

آموزش سنتی ، آموزش مبتنی بر رسانه ها ، رضایت ، دانش آموزان.