رابطه ی بین گرایش دانش آموزان به شرکت در نماز جماعت و سبک زندگی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین گرایش دانش آموزان به شرکت در نماز جماعت با سبک زندگی آنان است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهرستان آق قلا است که با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده با قرعه کشی از بین مدارس ابتدایی دوره دوم شهرستان سه مدرسه (یکی دخترانه و یکی پسرانه و یک مدرسه مختلط) انتخاب و در کل تعداد 240 دانش آموز به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های سبک زندگی و گرایش دانش آموزان به خواندن نماز جماعت است. پرسشنامه ی اول را لعللی، عابدی و کجباف در سال (1391) تهیه و اعتباریابی کرده اند. روایی پرسشنامه دوم توسط اساتید حوزه تعلیم و تربیت و کارشناسان مسائل دینی مورد بررسی و پس از انجام اصلاحات لازم مورد تائید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه ها هم با استفاده از آلفای کرنباخ به ترتیب 0/91 و 0/73 بدست آمد. جهت تجزیه و تحلیل پرسشنامه ها هم از نرم افزار spss دو بخش تحلیل توصیفی(فراوانی، درصد فراوانی، چولگی و کشیدگی) و تحلیل استنباطی( تحلیل همبستگی) استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین گرایش دانش آموزان به شرکت در نماز جماعت با کنترل، وزن و تغذیه و پیشگیری از حوادث رابطه ی معناداری وجود ندارد امّا بین گرایش دانش آموزان به شرکت در نماز جماعت با سلامت جسمانی، ورزش و تندرستی، پیشگیری از بیماری ها، سلامت روانشناختی، سلامت معنوی، سلامت اجتماعی، اجتناب از داروها موادمخدر و الکل و سلامت محیطی آنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

گرایش ، دانش آموزان ، نماز جماعت ، سبک زندگی