بررسی عناصررئالیسم در برنامه ریزی درسی

انسان موجودی منطقی و دارای عقل است و همواره عقل و هوش یاری رسان او بوده و هست اما محیط تأثیر فراوانی بر انسان دارد. آن چنان که اگر از محیط اجتماعی و از انسانهای دیگر دور باشد تربیت و رفتار او کامل و مطابق هنجارهای زندگی اجتماعی نخواهد شد، اینجاست که تعلیم و تربیت نقش خود را نشان میدهد و تأثیر آن بر زندگی انسان ها نمایان می گردد.یکی از مهمترین مسائل بشر در تمامی ادوار تاریخی مقوله تعلیم و تربیت و پرورش نسل جوان برای ورود به اجتماع و جامعه پذیری آنان بوده است. زیرا برای دوام و بقای نسل خود ناگریز از مدیریت محیط خویش به مدد نیروی اندیشه بوده و آنچه را که در این رهگذر تجربه کرد می بایست به نسل جوان منتقل نماید. و به همین دلیل میتوان گفت، از کهن ترین دوران های تاریخی، تعلیم و تربیت از بارزترین دل مشغولی های جوامع بوده است. به این اعتبار میتوان ادعا کرد که قدمت تعلیم و تربیت به قدمت بشریت است و از آنجا که تعلیم و تربیت حتی در اشکال سنتی و تصادفی خود مستلزم محتوا و تجارب خاصی میباشد، برنامه های درسی نیز از قدمتی به اندازه حوزه تعلیم و تربیت برخوردار هستند. همچنین ارتباط فلسفه با تعلیم و تربیت را به سه صورت ممکن است مجسم ساخت، در صورت اول و دوم فلسفه تعلیم و تربیت به معنی اعمال یا اجرای فلسفه در فرایند تربیت است. در صورت سوم فلسفه به منزله تئوری یا اساس نظری و تعلیم و تربیت به عنوان عمل، مورد توجه قرار می گیرد. برنامه ریزی درسی هم در این مقوله اهمیت بسیار بالایی دارد. با توجه به اهمیت برنامه ریزی درسی این پژوهش سعی برآن دارد تا به مطالعه تطبیقی برنامه ریزی درسی از دیدگاه مکتب رئالیسم بپردازد و رابطه بین مکتب فلسفی را به مثابه زیربنای فکری جریان برنامه ریزی درسی در حد امکان روشن سازد.

کلیدواژه ها:

عناصررئالیسم ، برنامه ریزی درسی ، تعلیم وتربیت.