ارزیابی میزان تاثیر روشهای دعوت دانش آموزان به نماز

هدف پژوهش حاضر ارزیابی میزان تاثیر روش های دعوت دانش آموزان به نماز است. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره ی دوم مقطع ابتدایی استان گلستان است. که با استفاده از نمونه گیری تصادفی در دسترس از بین شهرستانهای استان گلستان دو شهر بندرترکمن و آق قلا، انتخاب شد سپس به طور تصادفی از هر شهرستان تعداد 5 مدرسه انتخاب شد و از بین پایه های تحصیلی آنان پایه ششم به طور تصادفی انتخاب شد که در کل 300 دانش آموز به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته با 5 خرده مقیاس (ارائه پاداش، آموزش اصول دینی، ایجاد محیط دینی در مدرسه، شرکت دانش آموزان در مراسمات دینی و تبلیغات رسانه ای) و 33 گویه بود که روایی پرسشنامه توسط متخصصین حوزه علوم دینی و علوم تربیتی مورد سنجش قرار گرفت که پس از انجام اصلاحات لازم در نهایت 30 گویه به عنوان پرسشنامه پژوهشی مورد تائید نهایی قرار گرفتند سپس جهت تعیین پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرنباخ استفاده شد که برای خرده مقیاس های پرسشنامه (ارائه پاداش، آموزش اصول دینی، ایجاد محیط دینی در مدرسه، شرکت دانش آموزان در مراسمات دینی و تبلیغات رسانه ای) و کل پرسشنامه به ترتیب 0/71، 0/76، 0/70، 0/78، 0/73 و 0/77 بدست آمد که نشان از پایایی بسیار خوب پرسشنامه دارد. نتایج پژوهش نشان داد که با توجه به معناداری آزمون بیشترین تاثیر را ارائه پاداش سپس به ترتیب تبلیغات رسانه ای، ایجاد محیط دینی در مدرسه، آموزش اصول دینی و شرکت در مراسمات دینی در گرایش دانش آموزان به نماز دارند.

کلیدواژه ها:

تاثیر ، دعوت ، دانش آموزان ، نماز