بررسی و تحلیل نقش انگلیس در انعقاد معاهده 1937 ایران و عراق (با تأکید بر مسأله اروند رود)
محل انتشار: همایش ملی آب، فرهنگ و پژوهشهای علوم انسانی
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 585
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
WATERCULTURE01_063
تاریخ نمایه سازی: 19 مهر 1399
چکیده مقاله:
عراق پیش از آنکه به عنوان یک کشور مستقل در جهان شناخته شود جزئی از قلمرو عثمانی به شمار می رفت و اختلافاتمرزی که بین ایران و عراق وجود داشت پیشتر بین ایران و عثمانی نیز وجود داشت. سابقه اختلافات مرزی ایران و عراق به دورهصفوی و عثمانی باز میگردد. در دوره صفوی معاهده آماسیه و زهاب در سال 962 و 1049 و در دوره قاجار نیز معاهده ارزنهالروم اول و دوم در سال 1238 و 1263 بین ایران و عثمانی منعقد گردید اما اختلافات مرزی به صورت نهایی حل و فصل نگردید.در طول این مدت سلاطین عثمانی با وجود جنگ های متعدد، هیچ گاه داعیه حاکمیت مطلق بر اروندرود (شط العرب) را نداشتندتا اینکه سلسله قاجار منقرض و حکومت پهلوی روی کار آمد. رضاشاه تحت فشار دولت انگلیس به منظور حل و فصل اختلافاتمرزی اروندرود با عراق معاهده 1937 را منعقد کرد. این نوشتار بر آن است تا نقش انگلیس را در انعقاد معاهده مرزی 1937 باتأکید بر مسأله اروندرود را مورد واکاوی قرار دهد.
نویسندگان
شیرزاد خزائی
استادیار گروه تاریخ دانشگاه بیرجند