بررسی نقش آموزش در حفاظت از محیط زیست

حفاظت از آب در شرایط فعلی تغییر اقلیم حیاتی است. با این حال برنامه ها و تحقیقات مربوط به صرفه جویی در مصرف آبدر ایران عموماً بر نوآوری های تکنولوژیکی و نه بر رفتارهای رفتاری متمرکز شده اند. این مقاله به وضعیت رفتارهای مربوط بهحفظ آب و آموزش در ایران می پردازیم تا ارزیابی شود که چگونه آموزش رسمی بر رفتار حفظ آب تأثیر می گذارد. یک بررسی(238 شرکت کننده) برای تعیین نگرش شهروندان نسبت به صرفه جویی در آب در منطقه یک تهران انجام شد. به طور کلی مشاهدات عمل آمده نشان می دهد : اگرچه 95 ٪ از شرکت کنندگان از حفاظت از آب آگاه بودند . تنها 42 ٪ آنها ضرورت نیازفوری به حفاظت از آب را تشخیص داده بودند. اقدامات مربوط به صرفه جویی در مصرف آب از آگاهی از مصرف بهینه آب عقبمانده است، و تنها 19 ٪ از شرکت کنندگان مایل به انجام بیش از پنج عمل ، از جمله استفاده مجدد از آب روزانه هستند این درحالی است که 48٪ از شرکت کنندگان کمتر از دو عمل را انجام داده اند. افزایش سطح تحصیلات و آموزش منجر به بهبودرفتارهای مربوط به حفظ آب خواهد شد. بیش از نیمی از شرکت کنندگان که از مدارس ابتدایی و متوسطه فارغ التحصیل شدهبودند ، رفتار ضعیف در حفظ آب را نشان دادند. آموزش حفاظت از آب در برنامه آموزش رسمی بسیار نادر بود و فقط در چهاردوره گنجانده شده بود. از این مشاهدات نتیجه گرفته شد که آموزش و پرورش آب وحفاظت آن به طور جدی از توسعه اقتصادیایران عقب مانده است. آموزش مصرف بهینه آب و محیط زیست باید در برنامه درسی رسمی مورد تأکید قرار گیرد این برنامهتعداد نسبتاً زیادی از دانش آموزان را در ایران در بر می گیرد.

کلیدواژه ها:

مدیریت منابع آب ، حفاظت آب ، رفتارهای حفاظت از آب ، آموزش رسمی