نگرشی بر آب در کلیدر

بزرگ رمان فارسی، کلیدر، اثر محمود دولت آبادی است. کلیدر دربرگیرنده ی درو نمایه های متعدد زیستی، تاریخی، اجتماعیو ... است. یکی از پرکاربردترین شیوه های بیان غیرمستقیم بن مایه های این رمان استفاده از آب و مناسبات آن است. مسأله یاصلی پژوهش آن است که محمود دولت آبادی در دورهی معاصر چگونه با بیان و ترسیم کارکردهای آب در رمان مفاهیم سنتی،فرهنگی و اجتماعی آن را به مخاطب القا می کند و به اقناع مخاطب می رسد؟ مقاله با شیوه ی توصیفی و تحلیلی و مبتنی بر روشکتابخانه ای نگاشته شده است. در پایان نتیجه گرفته شده است آب در این اثر کارکردهای اسطور های، بهداشتی، تغذیه ای، دینی،روانی و هنری دارد. علاوه بر آن از آغاز تا انجام داستان حضوری پویا دارد و در روند داستان سیر صعودی مادی معنوی راتدریجی طی می کند. در نخست مرتبهی مادی برای آبیاری مزارع و احشام استفاده می شود و در اوج معنوی سبب شکوفایی انسانمی شود. نویسنده با بیان غیرمستقیم و زمینه سازی خودپنداری خواننده با شخصیت های داستان و درک تجربه ی عینیکارکردهای گوناگون آب حس حضور و لذت زیبایی آفرینی حاصل از آن را برای مخاطب فراهم می سازد و با چنین آفرینشی بهاقناع مخاطب نایل می شود.

کلیدواژه ها:

کلیدر ، محمود دولت آبادی ، آب ، سبزوار