اثربخشی آموزش توانمندسازی روان شناختی بر استرس شغلی، خودکارآمدی و کیفیت زندگی پرستاران بخش ویژه

توانمندسازي روانشناختی، یک مفهوم انگیزشی است که شامل چهار بعد احساس شایستگی، احساسآزادي عمل، احساس معنیدار بودن و احساس موثربودن است. این ابعاد، انعکاس دهنده ي ادراکات فردنسبت به نقش خویش است. هدف پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش توانمندسازي روان شناختی براسترس شغلی، خودکارآمدي و کیفیت زندگی پرستاران بخش ویژه ي بیمارستان بزرگ نفت اهواز بود.براي این منظور، طی یک مطالعه ي نیمهآزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل، 30پرستار به شیوه ي نمونه گیري در دسترس از بین پرستاران بخش ویژه بیمارستان بزرگ نفت اهواز انتخابو به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه ها قبل و بعد از انجام مداخله باپرسشنامه ي کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL)، خودکارآمدي عمومی شوارتزر (GSE) و پرسشنامه ي استرس شغلی (JSQ) مورد ارزیابی قرار گرفتند . نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیري (مانکوا) نشان داد که تفاوت بین گروههاي آزمایش و کنترل در پسآزمون، از لحاظ متغیراسترس شغلی، خودکارآمدي و کیفیت زندگی معنادار است و توانمندسازي روان شناختی بر کاهشاسترس شغلی، افزایش خودکارآمدي و کیفیت زندگی پرستاران بخش ویژه بیمارستان بزرگ نفت اهوازموثر است.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، خودکارآمدی ، کیفیت زندگی و توانمندسازی روان شناختی