اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر نشانه های پرخوری و تن انگاره در دختران مبتلا به پرخوری عصبی

پرخوري عصبی، به عنوان عمده ترین اختلال خوردن شناخته شده است و عوامل متعددي در ایجاد ایناختلال نقش دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر نشانه هاي شدتپرخوري و تن انگاره در دانش آموزان دختر مبتلا به پرخوري عصبی بود. براي این منظور، طی یکپژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل، 24 نفر از دختران دبیرستانی مبتلا بهپرخوري عصبی شهر مشهد به صورت نمونه گیري در دسترس انتخاب و به شیوه ي تصادفی در دو گروهآزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروهها قبل و بعد از مداخله با پرسشنامه ي شدت پرخوري و پرسشنامهنگرانی از تن انگاره ارزیابی شدند. رفتار درمانی دیالکتیکی به مدت 12 جلسه روي گروه آزمایش اجراشد و نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که رفتار درمانی دیالکتیکی بر کاهش نشانه هاي پرخوري و تنانگاره در دانش آموزان دختر مبتلا به پرخوري عصبی موثر بوده است. به نظر می رسد که رویکرد رفتاردرمانی دیالکتیکی، مداخله هاي مربوط به درمان شناختی - رفتاري را که مبتنی بر اصل تغییر است باآموزه ها و فنون شرقی که مبتنی بر اصل پذیرش است در هم آمیخته، براي بهبود نشانه هاي پرخوري وتن انگاره ي دختران مبتلا به پرخوري عصبی، مفید واقع شده است.

کلیدواژه ها:

رفتار درمانی دیالکتیکی ، نشانه های پرخوری ، تن انگاره و پرخوری عصبی