اثر بخشی آموزش مثبت اندیشی بر تغییر سبک های دفاعی و کاهش استرس شغلی در مادریاران معلولین ذهنی- جسمی

سازوکار دفاعی، واکنشی ناخودآگاه به منظور کاهش اضطراب از طریق تغییر در ادراك واقعیت است.هدف پژوهش حاضر، اثر بخشی آموزش مثبت اندیشی بر تغییر سبک هاي دفاعی و کاهش استرس شغلیدر مادریاران معلولین ذهنی- جسمی بود. براي این منظور، طی یک مطالعه ي نیمه آزمایشی با پیشآزمون، پس آزمون و گروه کنترل، 40 نفر از زنانی که در مرکز خیریه ي امام علی به عنوان مادریارمشغول به کار و فعالیت بودند، با استفاده از روش نمونه گیري در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمودنی ها قبل و بعد از انجام مداخله، با پرسشنامه ي استرسشغلی پارکر و دکوتیس ( 1983 ) و پرسشنامه ي مکانیسم هاي دفاعی تریجز بورگ و همکاران ( 2005)مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس برنامه ي آموزشی مثبت اندیشی، طی 6 جلسه روي گروه آزمایش اجراشد و نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مثبت اندیشی تاثیر معناداري بر سبک هاي دفاعی رشدیافته در مادریاران معلولین ذهنی- جسمی داشت. به این صورت که آموزش مثبت اندیشی توانست نمرهمکانیزم هاي دفاعی رشد یافته را افزایش دهد و میانگین نمره ي مکانیزم هاي دفاعی رشد نایافته و روانآزرده را کاهش دهد. همچنین آموزش مثبت اندیشی، تاثیر معنی داري در کاهش میانگین استرس شغلیدر مادریاران معلولین ذهنی- جسمی داشت. به نظر می رسد آموزش مثبت اندیشی تاثیر قابل توجهی بررویکردهاي نوراتیک افراد ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

مثبت اندیشی ، سبک های دفاعی ، استرس شغلی و مادریاران