بررسی تأثیر آموزش خودمراقبتی در کاهش عوارض زخم های دیابتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در ارومیه

پیشزمینه و هدف: شیوع دیابت بویژه در در کشور بویژه در میان افراد جوان دارای اضافه وزن در حال افزایش می باشد و زخم های دیابتی یکی از مهمترین علل بستری شدن این بیماران در بیمارستان است. آموزش خود مراقبتی توسط کادر مجرب درمانی به بیماران مبتلا به دیابت میتواند نقش مهمی در کنترل عوارض بیماری بویژه زخم های دیابتی داشته باشد و موجب ارتقای کیفیت زندگی این بیماران گردد این مطالعه با هدف تعیین تأثیر خودمراقبتی در کاهش عوارض بیماری بویژه زخم های دیابتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در شهرستان ارومیه انجام گردید. مواد و روش کار: پژوهش حاضر، مطالعه ای تجربی از نوع قبل و بعد می باشد. تعداد 05 نفر از بیماران مبتلا به دیابت که شرایط ورود به مطالعه را داشتند به صورت تصادفی انتخاب گردید. این بیماران به طور تصادفی به دو گروه کنترل ( 25 نفر) و مداخله ( 25 نفر) تخصیص داده شدند. آموزش خودمراقبتی از زخم های دیابتی در گروه مداخله، به مدت سه ماه انجام گردید. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه های جمعیت شناختی و خودمراقبتی از زخم های دیابتی بود که با استفاده از روش مصاحبه قبل و بعد از مداخله در دو گروه تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 2۱ و آزمون های آمار توصیفی و استنباطی با استفاده گردید. یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که، میانگین نمرات خودمراقبتی از زخم های دیابتی بین دو گروه کنترل و مداخله از نظر آماری دارای تفاوت معنی داری بود (p<0/01). همچنین میزان دریافت خدمات پزشکی و مدت زمان بستری شدن در بیمارستان در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل نیز دارای تفاوت معنی داری بود (p<0/05).

کلیدواژه ها:

دیابت نوع دو ، آموزش کادر درمانی ، خودمراقبتی ، بستری ، زخم های دیابتی