مطالعه و بررسی تأثیر طراحی مرکز آموزشی و پرورشی کودکان کار بر روی مؤلفه های پایداری اجتماعی

پدیده کودکان خیابانی یکی از معضلات جامعه امروزه میباشد. این کودکان از محروم ترین قشر جامعه می باشند که حتی از حقوق اولیه خود نیز بی بهره اند. این کودکان به دلیل مشکلات اقتصادی و فقر، بیشترین وقت خود را در خیابانها می گذرانند و در معرض انواع آسیبهای جسمی قرار دارند. کار در این شرایط و حضور آنان در خیابان و محیطهای ناامن بر سلامت روانی این کودکان نیز تأثیر میگذارد. عدم وجود مراکزی در جامعه که به زندگی، آموزش و بهداشت این کودکان کمک کند، بسیار حس میشود. با طراحی مرکز، علاوه بر ارائه امکانات فوق به کودکان، به رشد شخصیت اجتماعی و حضور دوباره این کودکان در جامعه نیز کمک میشود. پژوهش زیر به منظور بررسی تأثیر طراحی مرکز آموزشی و پرورشی کودکان کار با رویکرد پایداری اجتماعی صورت گرفت. پروژه حاضر سعی دارد تا با در نظر گرفتن مطالعات و تجربیات موفق در جهان به تعریف جامعی از فضایی برای یاری رسانی به این گروه از جامعه دست یابد و با طراحی مراکزی استاندارد و مناسب به منظور کمک به این کودکان آسیب دیده، به ارتقای سطح زندگی و بهبود روابط اجتماعی آنان برای حضور در جامعه بپردازد. در مرحله اول نیازهای کودکان کار شناسایی و عوامل پایداری اجتماعی معرقی گردید. سپس با استفاده از روش تحقیق پرسشنامه ای به بررسی ارتباط طراحی مرکز کودکان کار بر روی مؤلفه های پایداری اجتماعی پرداخته شد. از تجزیه و تحلیل نتایج پرسشنامه ها چنین استنباط شد که طراحی مرکز تأثیر بسیار زیادی بر روی تحقق هدف پایداری اجتماعی در جامعه دارد.

کلیدواژه ها:

کودک کار ، پایداری ، پایداری اجتماعی ، مرکز آموزشی و پرورشی