تحقق پایداری از منظر کارکردهای دانشگاهی:نگاهی به تجربه دانشگاهی در ایران

تجربه کشورهای پیشرفته نشان میدهد، روند توسعه و صلح نیازمند نقش آفرینی کنشگران مختلف است. در این میان نهادهای آموزشی به دلیل نقش مهمی که در تولید و انتقال دانش ایفا می کنند، شایان توجه ویژه اند و از همین روست که طرح تحول در نظامهای آموزشی و ارائه آموزش های همسو با توسعه پایدار در اولویت سیاست گذاری بسیاری از دولتها قرار گرفته است. با توجه به این اهمیت، در مقاله پیش رو به بررسی نقش و جایگاه دانشگاه -به عنوان عالی ترین بازیگر در حوزه آموزش عالی– در تحقق توسعه پایدار و به سخن دیگر، پایداری می پردازیم. در این راستا، در قالب روش توصیفی، مفهوم پایداری و نقش دانشگاه در توسعه ارزشهای مرتبط و توانمندسازی سرمایه های انسانی مورد بررسی قرار گرفته است و با توجه به نتایج پژوهش، نظر ده تن از صاحبنظران این حوزه درباره چگونگی تحقق این هدف در چارچوب دانشگاه ها را جویا شده و متن مصاحبه ها را مورد تحلیل کیفی قرار داده ایم. یافته های پژوهش مؤید ارتباط مستقیم میان اقدامات دانشگاهی و ترویج ارزشهای پایداری است؛ در صورتی که ساختارها و مکانیسم های دانشگاهی به شکل هدفمند تحول یابند. در سالهای اخیر برخی از دانشگاه ها به ویژه در کشورهای پیشرفته اقدامات مشخصی را در این زمینه در پیش گرفته اند؛ ولی در نظام دانشگاهی ایران، گذشته از برخی اقدامات پراکنده، شکل گیری و توسعه فعالیتهای مرتبط با پایداری به عنوان یک دغدغه مطرح نبوده و اقدامات ناکافی بوده است. بنابراین بر اساس نتایج تحقیق تنها در سایه سیاستگذاری دقیق و برنامه های هدفمند میتوان به تحقق توسعه مبتنی بر ارزشهای پایداری از طریق کارکردهای دانشگاهی امیدوار بود