فلسفه ی میان فرهنگی و آموزه های آن برای گسترش تفکر صلح

آرزوی دستیابی به صلح و آرامش و تلاشها برای تحقق آن به انحاء مختلف از گذشتهی دور تاکنون وجود داشته است. طرحهای مختلفی نیز در همین راستا ارائه شده است اما این تلاشها و طرحها موفقیت چندانی نداشته استو ستیزه گری و خشونت همچنان به عنوان یک مسأله مهم باقی است. جنگ و صلح، ریشه های مختلف و ابعاد گوناگونی دارند؛ قطعاً تلاشها برای مهار یا حذف جنگ و ایجاد صلح نیز باید از راه های مختلف و با ابزارهای مختلف باشد. نیز یک سخن مهم و راهبردی در خصوص صلح وجود دارد و آن این است که »صلح را باید از اذهان آدمیان آغاز کرد؛ چون جنگ از اذهان آدمها برمیخیزد.« پس علی القاعده باید به دنبال راه یا ابزاری مؤثر برای تغییر در اذهان گشت. فرض این پژوهش بر آن است که با توجه به ویژگیهایی که فلسفه ومشخصاً فلسفه ی میان-فرهنگی دارد، این تفکر فلسفی میتواند ابزار مهمی برای توسعه تفکر صلح آمیز باشد. این پژوهش با روش تحلیل تأملی انجام شده است؛ در چارچوب این روش، ابتدا با نگاهی تحلیلی، به بیان رابطه ی فلسفه و صلح پرداخته شده و در ادامه به معرفی یکی از اندیشه های جدید در حوزه ی تفکر فلسفی یعنی»فلسفه ی میان فرهنگی« و بیان آموزه-های پرداخته شده است. در پایان، چنین نتیجه گرفته ایم که فلسفه ابزار مناسبی برای صلح پژوهی و صلح جویی است و فلسفه میان فرهنگی ظرفیت آن را دارد که به گسترش مفاهمه و تفکر صلح آمیز کمک نماید.

کلیدواژه ها:

صلح ، صلح پژوهی ، صلح جویی ، فلسفه ، فلسفه ی میان فرهنگی